Emiel Veranneman

Beide ontwerpers hebben trouwens opvallend veel gemeenschappelijke kenmerken: een indringende persoonlijkheid en een creatieve standvastigheid die hen permanent wapende tegen het onbegrip.

Het meubelwerk van Veranneman uit het einde van de 40-er en het begin van de 50-er jaren kenmerkt zich door een strenge constructie, een sterke ritmiek in lijn en volume en een duidelijke nadruk op ornamentloos functionalisme. Eigenlijk verwijzen deze karakteristieken naar het na-oorlogse Scandinavisch meubilair, ware het niet dat Emiel Veranneman's lijnvoering ingepast werd in een zwaardere, stoere constructie.

Het onbegrip van meubelfabrikanten voor vernieuwende vormgeving brengt Veranneman tegen het einde van de 50-er jaren tot de uitvoering van eigen ontwerpen, waarbij criteria als seriebouw, kostprijs en verkoopsmarkt volledig irrelevant worden. Nieuw is de evenwichtige, sterk uitgebalanceerde vormgeving en de lichte functionele constructie die terugwijst naar voorbeelden uit grote en oude beschavingen. Meer bepaald de oud-Chinese cultuur en meubelkunst is direct aanwijsbaar in Veranneman's meubels.

Gekleurd lakwerk in combinatie met exotische houtsoorten en een grote harmonie tussen kleur, materiaal en vorm kenmerken het uitzicht van zijn belangrijkste meubeluitvoeringen in de 60-er en 70-er jaren. Vanaf 1970 wordt Veranneman's meubelkunst meer en meer beheerst door monumentaliteit. De strakke vormgeving wordt daarbij versterkt door de meubels volledig te kleuren in heldere tinten: rood, blauw, olijfgroen, citroengeel, zwart, turkoois. Horizontale en diagonale lijnen versterken dan nog de indruk van monumentaliteit. Grote kleurvlakken worden onderbroken door decoratieve elementen in contrasterende kleuren.

Een zeker grafisme is ook aan Emiel Veranneman niet vreemd, zij het dat dit bij hem niet leidt tot speelse frivoliteit: fantasie en soberheid weet hij in perfecte combinatie te verenigen tot een verfijnd geheel waarbij nooit de functionaliteit in het gedrang komt.

(Uit: Meubeldesign en kunst. Pieter De Bruyne, Frans Van Proet, Emiel Veranneman, tentoonstellingscatalogus, 1992).

Vermits de loopbaan van Emiel Veranneman zich uitstrekt over een periode van 50 jaar verwijzen we voor verdere informatie naar zijn monografie die verschenen is n.a.v. de retrospectieve tentoonstelling in het Museum voor Sierkunst te Gent: Emiel Veranneman. Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen (Monografieën over Vlaamse kunst), o.l.v. E. VERANNEMAN, uitgegeven door Snoeck-Ducaju & Zoon en het Gemeentekrediet, 1994. In deze publicatie werd een uitgebreide biografie opgenomen van de kunstenaar (blz. 319-321).