Xavier Lust

Een andere, belangrijke factor, die niet over het hoofd mag gezien worden, is zeker de beperking. Zet alle beperkingen waarmee je rekening moet (of wilt) houden op een rijtje en kijk dan hoe je kan realiseren wat er al in je hoofd zit. Stel: je wilt een bank maken, die redelijk goedkoop is in grondstofprijs en aanmaakprijs en je houdt van gladde, afgeronde vormen. Goedkoop in aanmaakprijs veronderstelt geen grote investeringen in mallen en zo kom je uiteindelijk bij aluminium terecht. Niet te zwaar, plooibaar, maar stevig genoeg om nadien niet meer te plooien, en betaalbaar. En kijk, plotseling heb je een klassieker gemaakt, die opgenomen wordt in de collectie van MDF ltalia. Het is wat Xavier Lust overkwam. In 1969 werd hij geboren in Brugge. Na zijn studies aan het Sint-Lucas te Brussel wil hij vooral betaalbare meubels ontwerpen, naast zijn werk als interieurarchitect. In 1999 ontwikkelt hij een eigen techniek voor het vervormen van metalen platen zonder het gebruik van mallen. Het resultaat is de vorm van "Le banc", een sobere lijn, die er zeer fragiel uitziet, maar ontzettend stevig is.

Zelf definieert Xavier Lust goed design als de mate waarin er dialoog ontstaat tussen techniek, functie en esthetiek. Daarnaast wil hij ook de culturele aspecten binnen dewelke het meubel moet functioneren niet over het hoofd zien. Als er een evenwicht gevonden wordt tussen al deze aspecten, is zijn doel als ontwerper geslaagd.

Reeds in zijn vroege werken vallen constanten op. Eenvoud tekent steeds weer zijn ontwerpen. Eenvoud in vorm, eenvoud in materialen, eenvoud in boodschap. In de reeks badkameraccessoires "Ancillaris" uit 1999 wordt het hele systeem van handdoekenrekjes, toiletrolhouder, tablet, zeephouder, ... teruggebracht tot een systeem van buizen en houdertjes. Een minimum aan vormen en materialen die samen voor tal van mogelijkheden zorgen. De spiegel "Gigogne" vervolledigt de collectie.

Verder is het ook opvallend hoe metaal of aluminium steeds weer terugkeert. De keuze voor metaal is ontzettend bewust. Niet alleen is het materiaal zeer esthetisch qua basiskleur en textuur, het biedt ook zeer veel mogelijkheden zonder terug te moeten vallen op mallen. Metaal heeft voor Xavier Lust iets magisch. Het biedt ontzettend veel mogelijkheden, kan zeer licht zijn, is sterk en kan snel bewerkt worden. Een extra voordeel voor de gebruiker is dat het gamma meubelen op die manier ook zeer goed bij elkaar past.

Het belang van het procédé waarmee hij op de proppen kwam in 1999 kan niet onderschat worden. Door het plooien krijgt "Le banc" en de andere meubels als de "T chair'' een typische  kromming, die zijn stijlkenmerk worden. De vorm van de bank blijkt heel goed transponeerbaar naar "La table basse" , "La grande table" en de poten van "La chaise". Het talent van Xavier wordt dan ook niet alleen door MDF ltalia opgemerkt.

Het MoMa in San Francisco neemt de "T chair'' op in zijn collectie en De Padova ziet wel iets in zijn "Finder", een muursorteersysteem, een object dat hij al eerder in eigen beheer uitgaf. In ietswat commerciëler formaat was het bij De Padova zijn eerste stuk. Nadien werd de collectie uitgebreid met de parapluhouder "Rainy day in Switzerland" en de kast "Crédence".

De "Crédence" is op verschillende manieren een nieuwe stap in het werk van Xavier Lust. Alleen al in de naam is er een verschil. Crédence verwijst naar de tafel waarop de attributen staan die gebruikt worden tijdens de eredienst. Nieuw is ook dat de kast een duidelijk exclusief meubel is, waarvan er slechts 200 stuks zullen gemaakt worden. De kast oogt zeer gesloten en toont zijn schatten alleen aan de oplettende gebruiker. De naad in het midden is immers niet de opening, maar de scharnier. De deuren openen zich enkel voor wie zijn hand in de ruimte aan de zijkant steekt en zo de deur opentrekt. Een opvallend anders object, maar met een duidelijke signatuur van de ontwerper.

Niet alleen de Italiaanse bedrijven hebben Xavier Lust ontdekt. Samen met Dirk Wynants, zaakvoerder en ontwerper voor Extremis, maakt hij de "PicNik", een tuintafel. Het meubel, wederom in metaal, is zeer herkenbaar in de bankjes, maar doorbreekt deze gesloten lijn in het tafelblad. Het meubel zet Extremis opnieuw op de kaart als progressieve tuinmeubelfabrikant en scoort hoge ogen op beurzen, wedstrijden en in designmagazines. Het wil een alternatief zijn voor het kleine bistrotafeltje op het terrasje of koertje van mensen met weinig tuin, maar die toch graag gezellig met zijn tweeën genieten van het mooie weer. Door zijn geheel eigen vorm kan het met geen enkel ander meubel verward worden en zet het Vlaanderen nog eens extra op de designkaart.

2003 levert Xavier Lust naast de Henry van de Velde Prijs voor Jong Talent nog twee andere prijzen op. De PicNik ging met prijzen lopen in Keulen en Parijs. Interessant is ook dat "La grande table" gelauwerd is met een Special Mention op de Compasso d'Oro 2004, de meest prestigieuze designaward in Italië. En dat voor een door en door Belgisch product, dat met Vlaams aluminium gemaakt wordt, geplooid wordt in Wallonië om dan naar Italië verstuurd te worden voor een controle en getekend is door een Brusselaar met Brugse roots.