Modulaire Schaal

Na haar opleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen (1993-1997), vervolmaakte ze zich technisch aan het lstituto Statale d'Arte "Pietro Selvatici" (1977-1998) in Padova (I) en tenslotte aan de Royal College of Art (1998-2000) in Londen (UK). Naar aanleiding van haar studie hier won ze in 2000 de Goldsmiths Craft and Design Award voor Fashion Jewellery en in 2002 de Royal College of Art Society and Waterstones Prize. Tijdens haar studies in Antwerpen liep Salima stage bij Galerie Sofie Lachaert. Het was hier, toen nag onder de naam Mehta, dat haar werk regelmatig geëxposeerd werd.

Salima vertrok in haar vroeg werk vanuit Afrikaanse juwelen en andere manieren om het lichaam te tooien zoals tatoeages en scarificaties. Op haar manier interpreteerde zij deze eerst in ruw bewerkt metaal, later evolueerde dit naar de Japanse mokumetechniek. Soms waren het enorm zware aan het lichaam sluitende stukken die slechts beperkte tijd kon gedragen worden. Zij fotografeerde de sporen die tijdelijk op het lichaam achterbleven.

Het lichaam, met zijn vormen, beweging en geometrie, blijft nog steeds de bron in haar werk. Aan de Royal College kwam zij tot vormen samengesteld uit gelijke units. Gedragen vormen deze als het ware een 2de huid, daar zij volledig de vorm en de beweging van het lichaam overnemen. Los van het lichaam zijn het kleine sculpturen die loch een architecturale monumentaliteit uitstralen. Elk nieuw ontwerp is telkens weer een andere exploratie van vorm en compositie en van technische extremen en limieten die het materiaal toelaat.

De modulaire schaal, waarmee ze de Henry van de Velde Prijs 2002 voor Beste Product in de wacht sleept, kwam tot stand naar aanleiding van de tentoonstelling "Table de Fin de Siecle" in Galerie Sofie Lachaert. Net zoals haar juwelen zich aanpassen aan het lichaam, kan deze schaal naar de haar gegeven inhoud gevormd warden; open, half-open of gesloten.

Het is niet iedereen gegeven aan het begin van een loopbaan onmiddellijk de Henry van de Velde-Prijs te winnen. Het bewijst een enorme maturiteit die ongetwijfeld nag veel prachtige dingen zal opleveren. lk herinner mij daarbij een bezoek aan Galerie Sofie Lachaert in 1998, waar mij toen reeds een grate toekomst voor Salima voorspeld werd. Gelijk had Sofie.