Verleden - heden - toekomst

Tekenen, dat lag haar wel. Maar de schapen op het boerderijtje waar ze woonde hebben er anders over beslist. De wol moest toch ergens naartoe... En dus gaf iemand een spinnewiel en wist iemand anders nog een getouw staan. Al snel bleek het experimenteren op het getouw niet voldoende en begon ze lessen te volgen in het Henry Story Instituut in Gent. Daar leerde ze dat ze haar creativiteit in het weven pas ten volle kon tonen als ze de techniek beheerste. Niet dat techniek het vertrekpunt is, integendeel. De oorsprong, de inspiratiebron van haar werk is steeds weer het materiaal, dat door het aanwenden van de juiste techniek een meerwaarde krijgt, een kwaliteitsproduct wordt.

Naast het materiaal is ook de natuur een grote bron van inspiratie. De textuur van planten, licht, kleuren, ... Het is dan ook logisch dat ze liefst werkt met natuurlijke materialen. De liefde voor het natuurlijk materiaal heeft ze vooral in haar vrije textiel kunnen uiten. Ze vindt de natuurlijke materialen de grootste esthetische kracht hebben. Toch kan ze niet voorbij aan de nieuwe synthetische draden, die vaak steviger of eenvoudiger te onderhouden zijn, vooral omdat haar textielontwerpen vaak omgezet worden naar meubelstoffen.

Martine Gyselbrecht maakt eigenlijk nooit grote lappen stof die direct bruikbaar zijn. Dat laat ze over aan de weverijen, die stalen bestellen of aankopen en omzetten naar een grote productie. Dat omzetten hoeft niet altijd letterlijk te gebeuren, het staal kan ook enkel een inspiratiebron zijn. Het is voor de ontwerpster vrij eenvoudig om het staal los te laten, eens ze het ontworpen heeft. Het gaat haar immers om het plezier dat ze ervaart tijdens het eigenlijke scheppingsproces. Al de rest is een beetje overbodige rompslomp. Ze adviseert wel bedrijven bij het omzetten van haar staal in productiegerichte stoffen.

De dozen Verleden - Heden - Toekomst tonen verschillende fases in het leven en in het ontwerpen aan de hand van stoffenstalen. Zo bevat de map Verleden veel van die natuurlijke materialen waar ze ooit mee begonnen is, terwijl de map Toekomst zeer geavanceerde, spitstechnologische draden bevat. De drie fazen van de dozen zijn een aanleiding tot reflectie geweest, een hulp bij het ordenen van gedachten. Het is ook weer een stap dichter bij een eigen collectie stoffen, de kleine droom van de ontwerpster.